Evet yoktum,cok zor geldim!

Basliga bakip da anlam vermek zor aslinda.Ama bazen insan ,kacmak istiyor herseyden.Kacmak isterken hayatın devam edisi,belki sorumluluklar belki birkaç cift gulen göz geri getiriyor sizi...Beni tanıyanlar, hatta en cok da siz bilirsiniz pek oyle karamsarlık halinde olmadığımı. Ama cocukluk arkadaşımı kaybettim..;(( Onunla beraber cocuklugum,cilginliklarim,hatiralarim da gitmiş gibi...Hele pesinde bıraktığı 3 yasindaki minicik yavrusu ,beni daha bir kaybetti bu aralar.Evet hastaydi arkadasim.Ama iyi olmustu.uzun bir tedavi,ameliyat...Daha gecen yaz gulmus,eglenmis ne guzel vakit gecirmistik.Kimse bilemezdi 1ayda bu dünyadan gocecegini..Elbette biliyorum ki fani dunyadan sonsuzluğa gitti.Elbette yine biliyorum ki Rabb im ona adaletiyle ,tum cektiklerinin mukafatini verecek.Evet ben biliyorum ama minik yavrucagi bilemiyor hic.Hergun bekliyor gelecek diye.Bebeklerine "Anne" ismini veriyor . İşte yurek dayanmiyor.Allah hicbir yavruyu anasiz babasız birakmasin.
Duzelmeyi bekliyorum herkes gibi.Yuregimin acisi geçmedi. Yangini daha sonmedi.Biliyorum geçecek, unutmak olmasa hangi aciyla kim yasayabilir??Acilarimizi dindirsin Allah im . Ve herkese ilk once sıhhat icin dua ediyorum. Siz de edin olur mu??